پيوند زبان و شخصيت- خانم مجتهدي

تحقيق پيوند زبان و شخصيت- خانم مجتهدي
 متشکل از 17 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 روحي و فكري كساني كه حرف مي زنند، و براي جلو بردن داستان به كار رود.»(موام سامرست:        11)
بايد توجه داشته باشيم كه زبان هر فردي بنا به شرايط مختلفي كه در آن قرار مي گيرد تغيير مي كند.
زمانيكه عصباني هستيم تندتر حرف مي زنيم، احتمالا به لكنت مي افتيم يا يكي از اعضاي بدنمان پرش پيدا مي كند. اگر از طبقه فرهنگي پاييني باشيم، احتمالا فحش مي دهيم، پيرزنها و افراد ناتوان نفرين مي كنند و در اين هنگام از جملات و مصوتهاي كوتاه استفاده مي شود تا سرعت اداي كلمات بيشتر شود و سريعتر خشم ما بيرون بريزد. اما هنگام اندوه و ناراحتي از جملات طولاني و كلماتي كه مصوت بلند دارند استفاده مي شود. البته اين اتفاقات بصورت ناخودآگاه و براساس روحيه و ويژگي دروني هر شخص صورت مي گيرد.
انسانها در موقعيت هاي مختلف يك جور واكنش نشان نمي دهند، ترافيكي را تصور كنيد، ممكن است راننده اي با خونسردي منتظر بماند تا چراغ سبز شود راننده ديگري با كلافگي دستها و پاهايش را تكان مي دهد و ديگري مدام بوق مي زند، و در سوي ديگر چند جوان الكي خوش در حاليكه آدامس مي جوند و مي خندند از فرصت استفاده كرده و شروع به دست زدن و رقصيدن مي كنند.
حتي زبان افراد در يك روز گرم تابستان كه مگسهاي مزاحم را از اطراف خود دور مي كنند، با يك صبح سرد زمستاني كه پا تند مي كنند تا سريعتر به مقصد برسند متفاوت است.
زبان يك فرد پير با زبان يك جوان مختلف است. افراد پير با صبر و حوصله از گذشته حرف مي زنند و متناسب با آن بيشتر فعل هاي گذشته را در جملاتشان مي آورند و بايد به اين نكته توجه داشته باشيم كه زبان كودكان زباني متفاوت از ديگران است:
به داستان زير از    توجه كنيد، گفتگويي است از زبان يك كودك نه ساله كه برادرش را از خود مي راند:
«برو. نمي تواني با ما بيايي! برگرد برو خانه! ما مي رويم مغازه چيزي بخريم. مي روي زير ماشين. مي گويم برو، تو نمي تواني با ما بازي كني، دهنت بوي شير مي دهد. برو موي دماغ ما نشو، هنوز خيلي كوچكي. كي بهت گفت دنبال ما راه بيفتي، برو گم شو...»(گلشيري احمد:        253 و 250)