تاريخ ايران يا تاريخ طبری

تحقيق تاريخ ايران يا تاريخ طبری
 متشکل از 10 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 تاريخ ايران يا تاريخ طبری
ما هرگز نخواهيم دانست که علت يا علل اصلی شکست های پياپی ايرانيان در آن روزگار چه بوده است مگر روی آثار بجای مانده کارهای تحقيقاتی و کارشناسانه صورت بگيرد. برای چنين کاری قبل از هر چيز بايد شرح نسبتا نزديکتری از حوادث به واقعيت را از درون اين آثار استخراج کرد
دارا گلستان

حمله اعراب به ايران و عواقب آن چهره جهان را دگرگون کرد. کم نيستند کسانی که سعی ميکنند چهره ايران و جهان را بدون حمله اعراب تصوير کنند. اگر اين حمله صورت نميگرفت ايران اکنون چگونه ميبود، جهان به چه صورتی ميتوانست باشد؟
آنچه در مورد اين حملات و جنگ ها بصورت مکتوب باقی مانده عموما منابع دست چندمی هستند که از روی آثار ديگری که دهه ها پس از وقوع حوادث نگاشته شده حداقل بيش از دويست سال پس از نگارش اوليه اقتباس شده است. شرح اين وقايع قبل از آنکه تاريخ باشند نقل روايات است، رواياتی که قطعا طی سالها از واقعيت فاصله زيادی گرفته اند. قبول اين روايات از سوی مؤلفان ايرانی آنها ميتواند علل روانی توجيه و پذيرش آسان يک واقعيت تلخ و شکستی ويرانگر باشد.
"قديمترين"کتاب المغازي" يعنی شرح فتوحات حضرت محمد (ص) که بدست ما رسيده به قلم ابوعبداله محمدبن عمر الواقدی بوده است (208-130 هجری). منبع مهم تاريخ فتوحات اعراب در ايران و آسيای ميانه کتب بسياريست که ابوالحسن علی بن محمد المدايني- برده آزاد شده يک خانواده قريشی - بنام تاريخ المغازی و تاريخ الخلفا و غيرو نوشته شده است. اين کتابها بدست ما نرسيده ولی مستخرجات فراوان و مفصل از آثار مزبور در کتب مورخان بعدی از قبيل بلاذری و طبری و غيرو محفوظ مانده است" (تاريخ ايران-ترجمه کريم کشاورز)
تاريخ طبری کامل ترين مجموعه ای است که بدست ما رسيده است. اين سئوال که تاريخ طبری تا چه حد قابل اتکاست و ميتواند برای تصوير آخرين سالهای امپراطوری ساسانی مورد استفاده قرار بگيرد هنوز پاسخ درخوری نيافته است. تحقيقات روی تاريخ طبری و آثار مشابه، تنها به مقايسه روايات پرداخته است و روی امانت داری نويسنده انگشت ميگذارد. بعنوان مثال آثار تحقيقی روسی به اين اکتفا ميکنند که روايات تاريخ طبری تفاوت مهمی با ديگر آثار ندارد و اين نشان ميدهد که طبری امانت داری در نقل روايت ها را نگاه داشته است، اما اين بررسی ها اساسا به اين نمی پردازد که اين روايات تا چه حد به واقعيت نزديکند و آيا امانت داری طبری در نقل روايات و احاديث بمعنای صحت در مضمون نيز هست؟
باور عمومی ميگويد: حمله اعراب زمانی صورت گرفت که امپراطوری ساسانی از "درون پوسيده", ظهور و گسترش فئوداليسم کشوری واحد را تکه تکه کرده بود و اعراب توانستند اين نظام پوسيده را که ميرفت جای خودش را به فئوداليسم بدهد را نابود کنند. اين باور اگر، تاريخ طبری يا ديگر آثار بجا مانده حقيقت محض فرض شوند درست است، اما من باور نميکنم که چنين باشد. هم طبری و هم ديگران نوشته هائی بجای گذارده اند که مملو از داده های غير عقلانی است و نمی توان بسادگی آنها را باور کرد. بعنوان مثال وقتی صحبت از قلعه ای (شهری) ميشود که هميشه "صد هزار" نگهبان بر ديوار های آن در حال نگهبانی بوده اما اين قلعه بوسيله چند هزار سپاهی عرب فتح ميشود، چگونه ميشود آنرا باور کرد؟ به روايت زير دقت کنيد
"معاويه قيساريه را چندان در محاصره داشت........ معاويه آن را به قهر بگشود و در آن هفتصد هزار سپاهی مزدور، سی هزار سامری و دويست هزار يهودی بيافت. سيصد بازار در آنجا بديد که همه برپای بودند و هر شب يکصد هزار تن بر باروی شهر نگهبانی ميکردند". (فتوح البلادان- بلاذری) جالب است که بدانيم تعداد سپاهيان معاويه چند نفر بوده." او با هفده هزار تن عزم آنجا [قيساريه] کرد" (همانجا)
نادرست بودن چنين روايت "تاريخی" آشکارتر از آن است که نياز به توضيح باشد، اما فرض کنيم که برای اينکه صدهزار نگهبان بر ديوار های شهری مثلا با فاصله ای 3 متری از همديگر بخواهند نگهبانی بدهند ما به سيصد هزار متر ديوار نياز داريم. آيا اساسا چنين ديواری بطول 300 کيلومتر وجود داشته است؟ و يا آن شهر اگر طبق روايت قبول کنيم که هفتصد هزار سپاهی مزدور در خود داشته